Szanowni Państwo,
mam dwa pytania:
1. Jak należy pisać: Żyd Wieczny Tułacz czy Żyd wieczny tułacz? Nie znalazłam odpowiedzi w żadnej publikacji poprawnościowej, a w korpusie (nie mówiąc o Googlach) można znaleźć obie formy.
2. Czy hiszpańskiego señor (albo włoskiego signor, wszystko jedno, bo oba wyrazy są w polszczyźnie odmienne) należy odmieniać w wołaczu? Senorze Marquezie (np.) wygląda trochę dziwnie.
Dziękuję!

Panie Profesorze,
czy od rzeczownika wiedza mozna utworzyć przymiotnik wiedzowy (w sensie: oparty na wiedzy, bazujący na wiedzy, związany z wiedzą)?
Pozdrawiam
Krzysztof, informatyk

Szanowni Państwo,
moje pytanie brzmi jak następuje: czy w przypadku, w którym zwracam się do reprezentanta konkretnej placówki szkolnej lub wydawnictwa, należy użyć małej litery czy dużej? Np. „Chętnie nawiążę współpracę z Państwa szkołą/wydawnictwem” (czy też: Szkołą/Wydawnictwem?). Nie używam pełnej nazwy instytucji, jednak mam na myśli konkretną placówkę/wydawnictwo.
Pozdrawiam,
ak

Czy istnieje przymiotnik wikiński (od wikinga)? Ostatnio ze zdziwieniem kilkakrotnie słyszałem i czytałem o tym, że na pewnej imprezie w moim mieście będzie można zwiedzać wikińską chatę. Nigdy dotąd nie spotkałem się z takim wyrazem, nie znalazłem go też w żadnym słowniku.

Karol Strasburger w którymś z odcinków Familiady powiedział na początku: „Witam państwa niezwykle uprzejmie”. Wydaje mi się, że witać można gorąco, serdecznie itp., natomiast to, czy słowa powitania były uprzejme, może ewentualnie stwierdzić osoba witana. Czy mam rację?

Dlaczego po polsku nazywamy białoruskie miasto Witebsk, skoro po białorusku nazwa ta to Wiciebsk? Brzmi to jak dawanie priorytetu transliteracji rosyjskiej nazwy tego miasta nad nazwę rodzimą (na podobną modłę jak mówienie Łukaszenko zamiast Łukaszenka). Z góry dziękuję za odpowiedź!

Panie Profesorze,
15 marca w programie „Mówi się” padło pytanie o miejscowość Włoszczowa. Pańska intuicja podpowiadała Panu odmianę przymiotnikową tej nazwy. Potem okazało się, że słownik podaje odmianę „warszawska”. Tymczasem „Słownik poprawnej polszczyzny PWN” pod redakcja prof. dr. Witolda Doroszewskiego (wydanie osiemnaste, str. 875, słownik w eleganckiej skórzanej oprawie ze złotymi literami i wykończeniami) podaje wyłącznie odmianę przymiotnikową, wskazując na tę z Pańskiego słownika jako błędną. Wiwat intuicja! Ale co to za rozbieżność?! Proszę o wyjaśnienie.

Witam,
w szkole podstawowej wielokrotnie słyszałem, że słowo Niemczech to forma niepoprawna. Powtarzało to, niezależnie od siebie, pięciu polonistów. Zauważyłem jednak, że forma ta jest w powszechnym użyciu nawet w środkach masowego przekazu, nie wspominając już o nauczycielach języka polskiego w gimnazjum i liceum. Czy mógłbym prosić o rozstrzygniecie tej kwestii?
Pozdrawiam,
Michał Piaskowski

Szanowni Państwo,
zauważyłem, że od jakiegoś czasu bardzo popularnym stał się zwrot wpisywać się w coś 'pasować' (np. „Jego malarstwo wpisuje się w duch epoki”). Czy nie sądzą Państwo, że ten zwrot (obok innych „modnych” wyrazów, takich jak generalnie czy praktycznie) powinien zostać uznany normatywnie za niepoprawny?

Dzień dobry!
Czy wyrażenie w przeważającej większości należy traktować jako pleonazm?
Pozdrawiam